Właściwe nawożenie ziemniaka potasem. Jaką formę potasu wybrać?

Ziemniak należy do roślin o dużym zapotrzebowaniu na potas. Pierwiastek ten pobierany jest w znacznych ilościach, wpływając zarówno na wielkość, jak i jakość bulw oraz zwiększenie odporności roślin na choroby. Przyjmuje się, ze bulwy ziemniaka akumulują w fazie dojrzałości technologicznej 60 – 70% potasu. Rola tego pierwiastka w kształtowaniu cech jakościowych ziemniaka związana jest z wpływem potasu na określone procesy metaboliczne. Poprzez kontrolę produkcji i przemian cukrów, potas poprawia walory smakowe ziemniaków oraz ich kolor i zapach, zwiększa bowiem zawartość skrobi w bulwach. W przypadku ziemniaków przeznaczonych do produkcji frytek i chipsów bardzo ważna jest barwa i smak produktu końcowego. Odpowiednie nawożenie potasem zmniejsza zawartość cukrów redukujących (glukozy, fruktozy), które wpływają na ciemnienie frytek i chipsów, a także nadają im gorzki smak. Z kolei poprzez kontrolę enzymów potas wpływa na polepszenie przechowywania ziemniaków, zmniejszając straty wywołane oddychaniem bulw.

Jednocześnie pierwiastek ten hamuje spadek zawartości skrobi w bulwach w trakcie ich przechowywania. Wpływa również na zmniejszenie produkcji melanin, co prowadzi do ograniczenia występowania czarnej plamistości ziemniaków, a także zjawiska ciemnienia miąższu bulw, które ujawnia się już pół godziny po ich przekrojeniu. W miarę wzrostu ilości potasu w bulwach ziemniaka zmniejszeniu ulega jego skłonność do ciemnienia zarówno w stanie surowym, jak i po ugotowaniu lub usmażeniu. Bulwy, które zawierają w suchej masie powyżej 2,5% potasu, praktycznie nie ciemnieją. Dodatkowo potas, poprzez wpływ na syntezę ścian komórkowych, ogranicza podatność bulw ziemniaka na uszkodzenia mechaniczne, polepszając ich właściwości przechowalnicze.

Zastosowana w nawożeniu ziemniaka forma siarczanowa potasu odgrywa istotną rolę w kształtowaniu parametrów jakościowych bulw. Aplikacja siarczanu potasu wpływa miedzy innymi na zwiększenie zawartości suchej masy w bulwach oraz uzyskanie odpowiedniego stosunku skrobi do białka (12-16:1). Z kolei chlor wniesiony z chlorkiem potasu wpływa negatywnie na jakość ziemniaków, gdyż obniża zawartość skrobi w bulwach ziemniaka, prowadząc jednocześnie do wzrostu ilości skrobi w liściach. Pogarsza to walory smakowe, ponieważ skrobia jest między innymi ważnym „nośnikiem” smaku. Dodatkowo ziemniaki stają się wodniste i pogorszeniu ulega ich zdolność przechowalnicza. Dlatego też w uprawie ziemniaków na wczesny zbiór oraz wykorzystywanych do przetworów należy stosować formę siarczanową potasu. Z kolei w przypadku ziemniaków przeznaczonych do konsumpcji niewskazana jest wysoka zawartość skrobi, ze względu na ich mączystą konsystencję. Dlatego też można przy tej grupie ziemniaków poza formą siarczanową zastosować również część dawki potasu w formie chlorkowej, co obniży koszty uprawy.

źródło