Stonka ziemniaczana pochodzi z Ameryki Północnej, jednak obecnie występuje również w Ameryce Środkowej, Europie oraz Azji. W Europie pojawienie się stonki ziemniaczanej odnotowano po raz pierwszy w XIX wieku w Bremie, natomiast w Polsce szkodnik znany jest od lat 40 XX wieku. Obecnie występowanie szkodnika jest powszechne i jego zwalczanie opiera się zarówno na metodach naturalnych, jak i chemicznych. Przez wielu rolników stonka ziemniaczana wskazywana jest jako najgroźniejszy szkodnik polskich upraw ziemniaka, a jej obecność znacząco wpływa na obniżenie się wielkości plonu i pogorszenie jego jakości.
Jak zwalczyć stonkę ziemniaczaną?
W uprawach warzyw wykorzystywanych na własne potrzeby często stosowane jest zbieranie dorosłych owadów ręcznie. Jednak w przypadku większych upraw takie działanie jest praktycznie niemożliwe.
Stonka ziemniaczana może być zwalczana m.in. środkami, w których substancją aktywną jest rynaxypyr. Środki na bazie tej substancji działają nie tylko na chrząszcze i larwy nawet trzy tygodnie po zastosowaniu, ale również sprawdzają się wtedy, gdy stonka ziemniaczana uodporniła się na pyretroidy.
Z jakich środków korzystać?
Na dużych plantacjach lub przy masowym występowaniu szkodnika zaleca się stosowanie środków ochrony roślin – insektycydów. Ważne jest, aby środki ochrony roślin kupować w sprawdzonych punktach, ponieważ często zdarza się, że są one podrabiane. Zastosowanie niesprawdzonego środka może nie tylko wpłynąć negatywnie na uprawę, ale również może być szkodliwe dla naszego zdrowia.