Na podstawie długości okresu wegetacji odmiany ziemniaka można podzielić na 5 grup wczesności: bardzo wczesne (60-90 dni wegetacji), wczesne (91-110 dni), średnio-wczesne (111-125 dni), średnio-późne (126-140 dni) i późne (ponad 140 dni). W sprzyjających warunkach termicznych, w tym pod osłonami (agrowłóknina, folia), wcześnie wysadzone oraz podkiełkowane sadzeniaki odmian bardzo wczesnych mogą być zbierane już po 60 dniach od wysadzenia.
Jednak odmiany o dłuższym okresie wegetacji, dają na ogół wyższe plony, zaś bulwy wykazują większą zawartość suchej masy, skrobi i innych składników (w tym białka, witaminy C i soli mineralnych) oraz lepiej się przechowują.
Niemniej często w naszych realiach, przy sprzyjających warunkach do rozwoju patogena zarazy ziemniaka (wysokie temperatury i wilgotność względna powietrza) oraz przy niezadawalającej ochronie chemicznej, dochodzi do dużego porażenia części nadziemnej i bulw, w wyniku czego następuje zamieranie i zasychanie liści i łodyg, a w konsekwencji drastyczne skrócenie okresu wegetacji. Skutkuje to znacznie większym spadkiem plonu odmian późnych, niż wczesnych, które naturalnie kończą wegetację (uciekają przed zarazą), zanim patogen opanuje rośliny i przerwie ich procesy życiowe.
Do celów przemysłowych uprawia się z reguły odmiany o dłuższym okresie wegetacji, zaś do bezpośredniego spożycia, zarówno wczesne, jak też późniejsze.