W ostatnich latach obserwuje się w Polsce coraz liczniejsze szkody wyrządzane przez drutowce w uprawach ziemniaka i warzyw korzeniowych, co jest związane z dużymi powierzchniami odłogów oraz zmianami klimatycznymi korzystnymi dla rozwoju szkodników – ciepłe zimy, długa ciepła jesień, gorące i suche lato.
Drutowce są szczególnie groźne dla rozsady i młodych roślin w lata z dużą ilością opadów. Młode larwy żywią się szczątkami roślin i humusem, a starsze uszkadzają wszystkie podziemne części roślin: bulwy, stolony, korzenie, żerując do głębokości 20 cm przez 2–4 lat. Uszkodzone bulwy ziemniaka mają liczne otwory na zewnątrz o średnicy ok. 2 mm, a wewnątrz miąższu wygryzione są płytkie lub głębokie korytarze zanieczyszczone odchodami. Podobne uszkodzenia są w korzeniach marchwi, pasternaku, pietruszki, selera czy innych zgrubieniach warzyw korzeniowych. Uszkodzone części podziemne są porażane grzybami lub bakteriami, które powodują suchą lub mokrą zgniliznę, tym samym warzywa szybko gniją i nie nadają się do przechowywania, ani sprzedaży.